Plamenjača vinove loze-njeni simptom i suzbijanja

Plamenjača vinove loze (Plasmopara viticola) je zarazna bolest, koja može da zahvati vinograd tokom toplog i kišnog perioda.Simptomi se lako uočavaju.Prvo se pojavljuju sumnjive hlorotične mrlje na lišću, koje brzo prelaze u uljaste pjege, poput tragova. Onda, kao neka čudna kragna, na donjoj strani lista stvara se bjeličasta navlaka. Oboljeli listovi postaju žrtve, izgledajući kao da su izloženi plamenu. Ali to nije kraj  - cvjetovi su takođe pod njegovom palicom, opadajući prije nego što stignu da otkriju svoju ljepotu, često prekriveni bijelom tajanstvenom supstancom.Plamenjača vinove loze manje često napada lastare. On ističe da su bobice posebno ranjive dok se ne prebace u šarak (fazu promjene boje), nakon čega postaju tamne i propadaju ako su zaražene. U slučaju vlažnog vremena, na njima se može pojaviti bjeličasta prevlaka. Plamenjača obično utiče na grupu bobica, rijetko na čitav grozd, ali lastari su obično pošteđeni ove bolesti.

Toplo i kišno vrijeme pogoduje palmenjači

Toplo i kišovito proleće i leto su idealni za plamenjaču. Temperatura od 18-22°C je kao poziv za parazita da se razvija. Sporangije se formiraju brzo, za samo 10-12 sati, uglavnom tokom noći. One se prvo pojave na krajevima konidiofora, a vjetar ih rasprši. Kada se sporangije nađu na listu vinove loze i pokvase se vodom, iz njih se oslobađaju zoospore. One su kao plivači u potrazi za stominim otvorima, gdje se pripremaju za klijanje i infiltraciju u list. Ovo se dešava brzo, ali je za vinograd ključno znati da inkubacija traje 4-5 dana na 22-23°C, jer to je vreme kad treba primijeniti fungicide kako bi se spriječilo stvaranje bijele prevlake.

Primarna i sekundarna zaraza

Plasmopara viticola prezimljava u zoosporama koje se zadrže u opalom lišću tokom zime. Kada proljeće stigne, ove zoospore se bude u vodi na temperaturama iznad 11°C. Nakon toga, oospore formiraju sporangije, u kojima se rađaju zoospore. One putuju kišnim kapima do donjih listova vinove loze, gdje se uvlače u početak hifa i pokreću primarnu infekciju. Na donjoj strani zaraženog lišća, konidiofore se pojavljuju samo kad je vlažnost vazduha visoka, između 95-100%, i to noću, jer im za razvoj treba mrak od najmanje četiri sata. Ove konidije, koje se formiraju, pokreću sekundarne infekcije putem stominih otvora. Tokom vegetacionog perioda, broj sekundarnih infekcija se povećava, jer konidije iz prethodne generacije nastavljaju ciklus infekcije.

Bakteriozna plamenjača vinove loze: Izazov Savremenog Vinogradarstva

Bakteriozna plamenjača vinove loze, uzrokovana Xylophilus ampelinusom, predstavlja ozbiljan izazov za vinogradare širom svijeta. Ova ekonomski značajna bolest, koja se trenutno prepoznaje kao problem samo na vinovoj lozi (Vitis vinifera), može imati razorne posledice na vinograde, posebno ako se ne preduzmu odgovarajuće mjere zaštite.

Primarne infekcije i širenje patogena

Bakteriozna plamenjača se najčešće širi preko jednogodišnjih i dvogodišnjih lastara, preko lista, cvijeta ili bobica. Pretpostavlja se da se patogen može prenijeti i kalemljenjem ili rezidbom, naročito u vlažnim i vetrovitim uslovima. Tokom vegetacije, bolest se širi u neposrednoj okolini izvora zaraze, dok se na veće daljine može prenositi sadnim materijalom.

Simptomi i posledice

Simptomi bakteriozne plamenjače se manifestuju rano u sezoni, obično od proljeća do juna. Zaraženi djelovi čokota pokazuju hlorozu i usporen razvoj lišća, a ponekad i potpuni nedostatak lišća. Na lastarima se formiraju pjege koje dovode do pucanja tkiva, stvarajući pukotine nalik na rak rane. Ovo može dovesti do potpunog sušenja čokota, posebno ako se bolest proširi na starije djelove vinove loze.

Savjeti za prevenciju

Naglašava se važnost izbjegavanja sadnje vinograda na područjima sa visokom vlažnošću. Preporučuje se i period od nekoliko godina neobrađivanja zemljišta nakon krčenja kako bi se stvorili povoljni uslovi za razvoj vinove loze. Takođe, preporučuje se sadnja otpornijih sorti, poput Šardonea, Sovinjona i Merloa.

Agrotehničke mjere kao ključna zaštita

Hemijska zaštita može biti neefikasna i preporučuje primjenu agrotehničkih mera. To uključuje uklanjanje oboljelih djelova i krčenje zaraženih zasada, rezidbu u suvim uslovima i dezinfekciju alata. Takođe, preporučuje se redovna kontrola zasada kako bi se na vrijeme reagovalo na promjene u vremenskim uslovima i spriječilo širenje bolesti.